Düşünsene arıyorsun doğumundan ölümüne neyi aradığını bilmeden. Tanıdığın herkesi, adım adım biriktirdin, deneyimledin, kaydettin hislerini, mutlu günlerinde yanında olan, güzel gülümsemeli nice dostların vardı. Odanda duvarın kenarına sinmiş, dizlerin karnında, geceyi izlerken ağladığın zamanlar daha dün gibi önünde. Bazen yeterince karanlık olmazdı hatırlar mısın, dolabın içine girip otururdun. Yatak odanın balkon kapısının önüne biriktirirdin içtiğin şarap şişelerini. Duvarların sigara dumanı rengi ve hep bir tını olurdu yansıyan üzerlerinden. Ne de çok severdin sen biriktirmeyi. Öyle ki, yetmezdi dökemezdin içini, etine saplardın acılarını. Geçti mi yaralarının izleri, zaman mı iyileştirdi yoksa sen mi yaladın onları? Az mı ıslattın gözyaşlarınla, elinde avucunda ne varsa. Şimdi o nefesler yok bile içinde, döktün nice yalnızlığını, kustun, kızdın, kırdın kendi içine ya da kendi içinde. Bazıları artık soluk birer anı, bazıları eskiden dosttu yüreğine ya da sen öyle sandın. Hepsinin bir amacı vardı elbette.. Ama sevdin, seni sevenler de oldu. İnsanları ayırmadın, gözlerini, ellerini, gülüşünü, hareketlerini, kadınlığını, erkekliğini, sessizliğini, sözünü kategorize etmedin. Sevdin, çünkü senindi sevgi, istediğin gibi dağıttın.. Özgürce! Hiç cimri değildin bu konuda aferin. Ama yazık sana bilinmedi ki kıymetin..
Ne demekti sevmek keşfedebildin mi örneğin? Kaç kişiyi ölümsüz kılmak için çabaladın, kaçı için savaştın kendinle, yoksa sen hep müsait miydin zaten tüm bunları içine kaydetmeye. Onyıllar sonra hiç bozulmamış bir şekilde, gözlerinden yansıtmaya, karşındakine. Neydi bunca sevme isteğin insanları, çocuk yaşta anlamış mıydın sevginin yüceliğini yoksa öğretildi mi bu sana, kendin mi geliştirdin, yoksa eksiğin miydi belli değil. Karşına neden hep sevgi kanalları farklı insanlar çıktı hiç düşünmedin. Peki anlıyor musun şimdi, yıllar yılı geliştirdiğin o profili nasıl değiştireceğini?
Yalnızlıktan korkardın sen hatırlıyorum, şimdilerde oldukça iyiymiş aranız sevindim. Hep merak ederim, çok zor oldu mu uyumak ilk zamanlarda. Peki ya şimdi, yanında biri varken aynı rahatlıkla uyuyabiliyor musun acaba?
Kimisiyle her şeyi yapabilirdin, kimisiyle her yerde gidebilirdin, kimisiyle herhangi biri olabilirdin, biliyorum.. Peki kimi seçtin? Zor günlerinde genelde yalnızdın. Zamanla vazgeçtin mi insanlar için ağlamaktan? Gözlerinden akıtıp yüreğini temizledin mi mesela, sırf kendin için.. Herhangi biri için herhangi bir şey yapmaktan, kendin için en ufak bir iyilik yapacak algıya ulaştın mı bugünlerde merak ederim. Yerinde mi keyfin, mutlu musun. Olmalısın aslında, hep fazlasıyla hakettin, ama saftın tabi ki sen de. Anlamadın ne kendini ne ötekileri, bilemedin değerini..
T.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder