Anti-tartar

Nicedir susuyorum, kelimelerim var ama ne söyleyeceğimi nereden başlayacağımı bilemedim. Bu sebeple bekledim. Anlıyorum ki bir yerden başlamak lazım ki dökülsün kelimeler, süzülsün özgürce, kendi yollarını çizerken. Sen ve ben, anti- tartar. Bir çocuğun anneannesi ve kendisine takabileceği o zamanlar için en anlamlı lakap buydu heralde. Kir tutmazdı senle sevgimiz ve güzeldik elbette. Çok özlüyorum, hala içimde vicdan, hala neden yapmadıklarım, hala her gün sana usulca fısıldadıklarım, hala bana göz kırpıp, uzaktan dudak atışlarınla yaşıyorum. Gittin tercihinle, gidişin hayat dersim oldu, gidişin beni sana daha sıkı bağladı. Şu an seninle yaşadığımız evde yaşıyorum yine ve yine aynı odada uyuyorum, her sabah saçlarımı tarıyorum hatrına ve giremiyorum ne yazık ki yatak odana. Sofra ve sofradan görünen manzara aynı hala. Nereye çevirsem başımı sana dair anılar, sen yoksun salonun ortasında oturan. Akşam karanlık çöktüğünde cama bakıyorum dışarıdan, sanki perdenin arkasında seni görecekmiş gibi, maalesef yoksun, olmuyorsun. 

Özgür irade gezegeni elbette, müdahale edemiyor insan. Sen gitmeyi ben de gidişini yaşamayı seçtim. Keşke burada olsaydın da birlik olsaydık keyifle. Hatırlar mısın, yazlıkta sabahları step yapardık ve sen kahkahaklar atardın. Ben güçlü çocuk taşırdım her şeyi, sen öperdin usulca yanaklarımdan, ben sararken belini. Tavlada fincanla bile çift atardım da sen isyan ederdin. Terasta ayaklarımızı Ege'ye uzatıp, develer geçerken şarap içer, yarasalara gülerdik. O minnacık boyunla beni sırtında taşırdın da hep oyunlar oynardın. Sen hep benimle ilgilenirdin, matematikçi olcam ben anneanne derdim. Astronot bile olabilirdim ve sen desteklerdin. Hastanenin acilinde hani demiştin ya bana 'ne zaman hasta olsam sen hep buradasın' diye. Ben hep buradayım ve seni yaşatmaya çok kararlıyım. 

Sen benim üstadım, hayat öğretmenim.. İşte zora düşmedikçe farkedemedim ben de elbette, lütfen affet beni, ben seni affediyorum. Seni daima seveceğimi bil istiyorum. Yoluma ışık ol ve Allah senden razı olsun. Umarım gittiğin yerde huzuru bulmuşsundur, bunu en derinimden biliyorum. Beni hiç yüzüme vurmadın teşekkür ederim, Gidişinden sonra ben çok değiştim. Artık her cana saygı duyuyorum, gün gelir belki yeniden karşılaşırız hak geçmesin istiyorum. 

İyi ki hayatımdaydın, iyi ki varsın.

Seni çoktan çok seviyorum ve özlüyorum.

- Kalbten kalbe mektup -

Pek sevgili annem ve babam,

Size 2014 senemi özetlemek istiyorum çünkü birbirimizi anladığımız bir sene olduğunu şimdi farkettim ve yaşadığım güzel ve zor şeylerle ilgili size mümkün olduğunca çıplak ama ben gibi anlatmaya çalışcam.

2014 senesine, kendime güvensiz, korkak ama bir şeylere davranmak zorunda olan yani yarı rahat yarı tedirgin bir şekilde başladım. İlk işim beklediğim gibi olmadı ama beni bambaşka deneyimlere götürdü ve benim için gelişen her olayın veya oluşan her sonucun benim kolayıma geliştiğini şimdi farkediyorum. Bunu geri dönüp baktığımda ancak şu an analiz edebileceğimi anladım. Bu analiz bana ne kadar güzel bir sene yaşadığımı gösterdi. Ancak olayların içindeyken tabi ki durum berrak görünmeyebiliyormuş. Ve tüm bunları dalgalı duygularla yaşadım.

İş rahattı, yapılacak basit şeyler vardı çünkü hep bir şeylerin olmasını bekledik. Ömrü belirsizdi belki de bir kaç ay zaman kazandırdı. .Sonrasında başka bir fırsat olan akşam işi ve editörlük çıktı ve ilk işim bittiğinde en azından elimde o an yapabileceğim başka fırsatlar doğmuş oldu. O işlerde bir şekilde bittiler ve şimdi başka bir iş yapıyorum devam ediyor. Ben her deneyimimde gelirimin düşmesine çok üzülsem de şu an anlıyorum ki, bu adımları atarken aslında hiç parasız kalmadım ve buna sevinmem gerektiğine inanıyorum, buradan baktığımda mutlu hissediyorum. Hayatın bana sunduğu her fırsata müteşekkir olduğum kadar hayata gelirken seçtiğim sizlerin bana en büyük destek olduğunun bilincindeyim ve size de bir o kadar müteşekkirim.

Mutluluğum genelde yüksekti, sadece bilinmeyen duygularla baş etmede sorunlar yaşadım bu durum inişler ve çıkışlar yaşamama sebep oldu ama korkularımla yüzleşmek acılı ama özgür bırakan bir deneyimdi. Şükrettiğim olayları yaşarken tadını çıkardığım veya yaptığımda mutlu olacağımı bildiğim şeyler yapmaya gayret ettim, motivasyonumu bu şekilde sağlamaya çalıştım. Sürekli değildi ama belirli bir seviyede tutuyordu. Olayların etkileri ve yaşattıkları farkındalıklarla beraber gelişince, değerlendirme ve tepki verme de değişim görüyor.  Korkularımla her yüzleştiğimde hasta oldum veya her hastalığım bir korkumla yüzleşmek için önümde yeni kapılar açtı, kendime bir kaç adım yaklaştığım, yer yer yabancılaştığım koskoca bir sene oldu ve şimdi çok memnunum.

Bu sene, ruhuma bedenime düşüncelerime hareketlerime her yeni kat çıktığımda, en altta kalan parçamın düştüğünü gördüm. Bu kopuşlar sıktı, kırdı, kızdırdı ama şimdi baktığımda nefes alacak yerim olduğunu, bu yerlerin de diğer duyguların ve düşüncelerin gelişmesiyle dolduğunu bütünlendiğimi farkediyorum.

Bu sene hayatımda olan herkes bir öğretmen oldu, insanları anne, baba, sevgili, dost vs olarak görmenin yanısıra birer birey olarak kabullendiğim bir sene oldu. Bu sene içten insanlar tarafından eğitildiğim bir deneyimdi. Ayrıca her deneyimin bir destek olduğunu, her öğretmenin bir kaldırıcı bir rahatlatıcı olduğunu ancak benim de onların hayatında olarak aynı görevleri üstlendiğimi görüyorum. Hepimiz birbirimizin öğrencisi ve öğretmeni olduk anlaşılan.

Bu sene belki de gelecek senelerim için aslında sağlam temeller oturttuğum fazlalıklarımdan arındığım, gerçekliğe müdahil olduğum ancak bolluğumu da bir yerde kaybettiğim ve buna rağmen bir şekilde hep mutlu edilen biri oldum. El üstünde tutuldum, anlayış ve sevgiyle iyileştirildim. Hayatımda olan 3-5 insanın ne kadar yoğun özellikleri ve eğitimleri ve iyileştiricikleri olduğunu anladığımda bir kere daha teşekkür ediyorum. Çok şanslıyım.

Hep beraber ve bireysel olarak değişik sınavlar verdik, yaşadıklarımız ne kadar zor olsa da, özünde tüm yolların sevgiye çıktığını, 2014 senesi insanları sevgiyle geliştiren bir sene olduğunu, affetme, anlama ve bir olma özelliğiyle bizi birleştirdiğini düşünüyorum.

Size, insanlara, olaylara ve sanırım en çok kendime kızdığım ve hatta yer yer öfkemin bana yabancı geldiği  anlam veremediğim ancak devam eden ve sonunda hep bir utanma karşılığında da tarifi olmayan farkındalıklarla bir adım daha sevgi yoluna girdiğimi, olaylar için 'daha iyi olabilirdi' demek yerine, 'şöyle güzellikleri vardı böyle bir deneyim yaşadım' demeyi tercih etmem gerektiğini anlıyorum.

Çocuk olmak ebeveyn olmaktan daha farklı sanırım, siz bu farkı biliyorsunuz elbette ben bilmiyorum. Siz benim verdiğim bazı tepkiler veya olduğum kişinin bazı duruşlarına anlam veremiyor olabilirsiniz. Bu durum benim için de geçerli, ebeveyn olma deneyimini tatmadığım için sizin bazı hareketlerinize anlam veremiyorum. Ancak siz benden daha bilgili olduğunu için sizin beni benim sizi anladığımdan daha kolay anlayacağınızı umuyorum.

 Sizden tek arzum, öfkenizden sıyrılmanız, geçmişte yaşadığınız üzüntüleri bırakmanız ve şu an olduğumuz insanları değerlendirip şu anın farkına varmanız. Bunu sizin ikili ilişkiniz için de hayatla olan ilişkiniz için de istiyorum.

Tüm bu sıkıntılara ve güzelliklerin sonucunda, anlıyorum ki, birbirimizi sevmek için hiçbir sebebe ihtiyacımız yok, bu bizim doğalımız ve böyle olunca sadece kızgınlıkları affetmek için basit gerekçelere ihtiyaç duyuyoruz. Sizi affetmek için sonsuz sebep bulabilirim çünkü sizi düşünürken hissettiğim sevgi ve sizin bana verdiğiniz sevgi öylesine büyük ki, ne kadar inat edersem edeyim sonunda sevgi yoluna girmekten başka bir çare olmadığını anlıyorum ve bunlara beni iten deneyimlere şükrediyorum.

Umarım siz de bu sene kendinizle ve her şeyle ilgili düşünme fırsatını bulur ve bu senenin eğiticiliği ve birleştiriciliğini görür, anlar, kabullenir ve şükredersiniz.

Varlığınız varlığıma en güzel armağandır, sizi seviyorum.

T.

-Tek söz özür -

Ölüm acısıyla ölüm bilincinin çakışması, köprü altında şehrin tüm gürültüsünün tam ortasında öylece durup, doğanın huzurunu aramaya benzer, toprak kokusunda.



Hayatı anlamaya ve kendini gerçekleştirmeye dair verilen çaba, kendini keşfetme, şifalanma, anlama, sevme, manyetik alan, daireni genişletme ve yükselme gibi spiritüel hareketlere dahil olmaya çalışırken, atom-et-beton üçlemesinin içinde yolunu bulmaya çalışırsın, öğrendiklerinden gururlanıp ahkam kesmeye başlarsın ister istemez, sana dokunan Tanrı'nın sevdiklerine de dokunmasını arzulayarak, işte tam attığın adımların meyveleri yeşerirken bedeninin dallarında, açıvermişken çiçeklerini, baharın erken habercisi yağmurlar indirir yapraklarını toprağa, başlangıç noktana.

 Çıldırmış kurmalı bebekler gibi tekrarladığın hayatının amacının bir gün erişebileceğin bir amaç oluşu fikri her zaman üzer seni. Bu hedefe kitlenmişken acaba ne güzelliklerin ya da ne deneyimlerin yanından geçip gidersin de bilmezsin. Yolculuktan keyif almanın keyfini unutmuş zihinlerin kaygı krizleri ve korkular ve öngörüler ve kızgınlıklar eşliğinde çarparken sağa sola,  kaldırım taşlarının arasında hayat bulmuş minnacık bir ottan daha az farkında olmak hücrelerine dokunur..

Rahatsız olursun kendinden. Her kendinden rahatsızlığın bir değişim fırsatı oysa, eğer bir an öncesini kabul edip bir sonraki ana farklı bakabilirsen. 2 saniyeden kısa süren bir eylem aslında.

Sahilde durmuş, şehrin tüm renklerini çekersin içine, kulaklarını arkaya yaslayıp dinlerken, tam anlamışken sadece o an için 'an' ın ne olduğunu, kabaran dalgaların duvarı yalayıp tüm bedeninden akıp gitmesiyle süzülür anlık aydınlığın.. O dalga yaşadığın dengenin güzelliğini bozdu mu yoksa dalga seni manzaranın içine alırken sadece ıslanıp üşüdüğüne mi yandın? Bir saniyeden de kısa sürede karar verilen bu tepki, bu tepkinin tercih edilme sebebi, kişiliğini ve farkındalığını oluşturuyor hayata..

Varolmanın muazzamlığı burada işte. Bir olaya gözlerinin ötesinden bakabildiğinde baktığın olayın derinliği değişiyor. Kıyıda köşede kalmış detayları bile net görebiliyorsun..

Gitmeden önce sevdiğin birine en fazla ne bırakabilirsin? Bana benden öte bir vicdan ve çöp olmuş duygular yumağı kaldı, anlamaya ve değiştirmeye çalıştığım. Zamanla umarım, bugüne kadar aldığım derslerden en iyisi diyeceğim türden bir noktaya taşıyacak çekişen ruhumu..

Bütününe bakıldığında her şey aslında çok güzel, tercihler yanlış dahi olsa, çünkü aslında film daha bitmedi ve hala renklendirilebilir, hala güzelleştirilebilir...

Yine de bir düğme var ki, bastığında, tek görüntü hüzün, tek söz özür.

Hücrelerimizin birbirini affedebildiği bir bütünlük umuduyla..


T.

Nefes & Su

NEFES

Nefes alıp vermek doğumumuzdan beri yaptığımız bilinçsiz bir eylem halini almıştır. Ancak doğumumuzdan sonra aldığımız nefes ile artık aldığımız arasında fark vardır. Zira bebekler derin diyafram nefesi alırlarken biz artık kısa ciğer nefesleri almaktayız.  Çocukluğumuzda yaşadığımız bazı travmalar sonucu nefes alma tekniğimiz değişmiş ve kısıtlanmıştır. Doğru nefes almak bedensel ve zihinsel olarak pek çok fayda sağlarken aslında yanlış nefes almak bazı tıkanıklıklara sebep olabilmektedir. Kalp ritmi dengelemesi, stresle mücadele, kan basıncını dengeleme, kan dolaşımını dengeleme, ağrıları giderme, rahatlatma, sindirimi kolaylaştırma, zhni yavaşlatma, evrendeki enerjiyi hücrelerimize daha yoğun taşıma gibi etkileri vardır.

Nefes, evrende bulunan enerji ve havadaki oksijeni içimize çekme şeklinde yapılan bir devridaimdir. Havadaki enerji olarak belirtmemin sebebi şudur:  Kuantum fiziğiyle ilgilenen bilim adamları, en küçük madde olan atomu incelediklerinde ve bir simülasyon ile atom çekirdeğini bir pimpon topu kadar büyüttüklerinde, en yakın elektron ile çekirdek arasındaki mesafenin bir futbol sahası uzunluğunda olduğunu tespit etmişlerdir. Bu da şu demek, aslında aradaki mesafe yani aradaki hava, enerji taşıyıcı bir özelliğe sahiptir. Bu nedenle pek çok öğretide de olan nefes egzersizleri hayati önem taşımaktadır. 

SU

Su hem üzerinde yaşadığımız dünyanın hem de bedenimizin büyük bir kısmını kaplamaktadır. Bundan dolayı su en kolay kirlenebilen, temizlenebilen, üzerine niyet yüklenebilen bir maddedir. Her maddenin bir varoluş hafızası vardır. Bu hafızayı ona niyet yükleyerek değiştirebilirsiniz. Daha önce de su ile ilgili yapılan bir araştırmadan bahsetmiştim. Suyun hafızası üzerine Fransız bilimadamı Dr. Jacques Benveniste'nin yaptığı araştırmalardan kısaca değinmek istiyorum. 

Dr. Jacques Benveniste yaptığı araştırmalarda DNA hücrelerinin belli bir frekansta foton (ışık) yaydığını, farklı hücrelerin farklı frekansta titreştiğini, farklı titreşimdeki iki hücre yan yana geldiğinde yeni bir frekans oluşturup birlikte bu frekansta titreşmeye başladıklarını ve elektro manyetik dalgalar ile bir çağlayan yaratıp ışık hızında yolculuk ettiğini keşfetmiş. 1980′lerde başlattığı çalışmalarında suyun hafızası olduğunu anlamış. Suya bir madde ekleyerek bunu 1 milyon kez sulandırmış ve özel bir alet ile aşırı hızda sallayarak o maddenin yok olacağını tahmin etmiş ama hala maddenin suda mevcut olduğunu görünce deneylere defalarca milyonlarca kez daha sulandırarak devam etmiş. Ancak ne kadar sulandırsa da suyun içine en başta eklenmiş olan maddenin yok olmadığını tespit etmiş. O zaman suyun yüklenen maddeyi bir şekilde hafızaya kaydettiğini anlamış. Bir başka deneyinde suya bir zehir yerine sadece zehirin frekansını yüklemiş ve aynen zehirin kendisi eklenmiş gibi içine koyulan sinekleri öldürdüğünü görmüş.

Öte yandan aşağıda verdiğim link, Dr. Masaru Emoto'nun su kristalleri üzerinde yaptığı çalışmanın bir görüntüsüdür. Dahasını merak edenler için, Emoto'nun 'Suyun Gizli Mesajı' isimli bir kitabı da bulunmaktadır.

'Japon araştırmacı Masaru Emoto'nun bütün dünyada büyük yankı uyandıran su kristalleri fotoğraflarını içeren sıra dışı kitabı. Su moleküllerin düşüncelerimizden, duygularımızdan ve kullandığımız kelimelerden etkilendiğini bulgulayan Dr. Emoto, suyun, söylenen sözlere, hissedilen duygulara, gösterilen görüntülere ve dinletilen müziğe göre nasıl bir değişim gösterdiğini birbirinden muhteşem su kristali fotoğraflarıyla gözler önüne seriyor. Hem dünyamız hem de bizler büyük ölçüde sudan oluştuğumuz için suyun mesajı hepimizin bireysel sağlığı, doğanın yenilenmesi ve dünya barışı açısından muazzam bir önem taşıyor. Depremden hemen önce ve hemen sonra yeraltı sularından aldığı numunelerdeki kristal oluşumlarını inceleyen Dr. Emoto, bu verilerin biriktirilmesi durumunda, su kristali teknolojisinin depremleri önceden tespit etmekte kullanılabileceğini de ortaya koyuyor. '

Düşüncelerimizin titreşimleri olduğundan bahsetmiştik, peki bu titreşimlerle maddeler bile bu şekilde etkilenirken, düşünün ki içinizden geçen ya da ağzınızdan çıkan sözler bedeninizi, ruhunuzu aslında nasıl etkiliyor? Hayatınızda sürekli tekrarlanan olaylar düşünceleriniz ve sözlerinizin etkisi olabilir mi? Duygu ve düşünceyi değiştirerek davranışınızı ve size sunulan hayatın akışını değiştirebilir misiniz?,

Neden olmasın? O zaman güzel şeyler düşünmeye ve söylemeye gayret ederek, insan ilişkilerinde ve iç dünyanızda sevgi frekansını arttırarak bazı değişiklikleri kolaylıkla yaşayabilirsiniz. Zira biz insanoğlu, bedenimizin büyük bir kısmının sudan oluştuğunun bilincindeyiz. Sizi oluşturan hücrelerin aşağıdaki fotoğrafta gösterilen hangi hücreye benzemesini isterdiniz? http://eliflamraa.files.wordpress.com/2006/12/su.JPG

-Duygular-

Duygu, bireyin ruh halinde biyokimyasal (içsel) ve çevresel tesirlerle etkileşiminden doğan kompleks psikofizyolojik bir değişimdir. Kişiye özgü sağlık duyusunu belirleyen temel faktör olup, insanın günlük yaşamında merkezi bir rol oynar. Bu yüzden pek çok bilim dalı ve sanat biçimi tarafından araştırılmıştır. Duyguların sayısı ve sınıflandırılması konusu tartışmalıdır.

Duygular her dilde ve kültürde farklı ifade edilmektedir. Taşıdığı değer farklılaşmakta, ifade sayısı azalmakta ya da artmaktadır. Bazı dillerde sadece basit ayrımlar varken bazı dillerde duygu ifade ayrımları binlerle ifade edilmektedir. Duygusal ifade ayrımlarına hakim olan kişilerin topluluk psikolojisinde etkinlikleri artmakta, anlaşılabilme yetilerindeki gelişimlerle daha hızlı ilerleme kaydedebilmekte ve buna bağlı olarak duygusal ayrımların eğitsel entegrasyonu yoğun olan ülkelerde ilerleme daha hızlı olmakta. Duygu ayrımında rekor kırabilecek diller Farsça, Arapça, Çince gibi diller olmasına karşın eğitsel yoğunlukları az olduğu için başarılı olma oranları çok düşük olan ülkelerdir.


Duygular bedendeki enerji hareketleridir. Duyguların da herhangi başka bir şey gibi (kan gibi misal) akışı vardır.  Bütün duygular heyecandır, onlara isim veren ve tanımlayan bizleriz. Beden, olumsuz duygular yaşadığında, kaslar gerilmeye başlar ve bu gerilimle beraber duyguları kategorize ederiz. Ne tür bir duygu yaşıyor olursak olalım kaslar da işin içindedir. Genellikle, öfke ve korku gibi 'olumsuz' diye bilinen duygularla birlikte kas gerilimi artarken, mutluluk ve neşe gibi 'olumlu' duygularla birlikte kas gerilimi boşalır. Mutluluk ve keyif gerilimin boşalmasıyla bağlantılıdır.

Öfke gibi bir duygu yaşandığı sırada, duygu giderek, yoğunlaşıp kaslar gerginleşirken sıklıkla olan şey şudur: Kişi bunun kötü, tehlikeli ya da ne sebeple olursa olsun mutlaka engellenmesi gereken bir duygu olduğuna karar verebilir. Bir şekilde gerilimi boşaltmak yerine kişi, bütün kaslarını öfkesini bastırmak üzere düğümleyerek duyguyu durdurmaya çalışabilir. Sonra da kasları, düğümlenmiş haldeyken, bu duyguyu unutmak için elinden geleni yapar. 
Duygularla başa çıkmanın yolları onlara yüklenen anlamların güncellenmesinde yatar. Hali hazırda insanı o duyguya sürükleyen algı veya anlamı başka bir algı veya anlam ile değiştirdiğimizde, yeni oluşumu eskisinin yerini alması için eğitip, güçlendirdiğimizde, kısacası kodunu değiştirdiğimizde eski rahatsızlıkları yaşama olasılığımız ve bedenimizdeki, düşüncelerimizdeki ve hayatımızdaki etkisi azalacaktır. Duygunun varlığını kabul edip, onu izleyerek, o anın bilincinde kalarak dahi farkındalığımızı arttırıp ruhumuzu açığa çıkarabilir ve sağlığımıza kavuşabilir yahut mevcut sağlığımızı muhafaza edebiliriz. Her şeyi etiketleyip kategorize etme alışkanlıklarımızı değiştirmeye başladığımızda, dışımızda olan evren algısını içimizde canlandırıp, hayallerimizi gerçekleştirebiliriz. İnsanoğlu düşüncelerini gerçekleştirme konusunda çok yetenekli olmasına rağmen, düşüncelerinin nasıl hayat bulduğunu algılama konusunda bilinçlenmemiştir.. Zihnimizden geçen her düşüncenin üzerinde yaşadığımız dünyada ya da başka gezegenlerde, boyutlarda, frekanslarda, hayat bulduğunu bilsek nasıl düşünmemiz gerektiğini ve kalıplarımızın bizleri ne kadar tutsaklaştırdığını anlayabilirdik. 
Kişisel gelişimin çok geniş bir yelpazesi var. İnsanlık tarihinden bu yana pek çok bilgi insanlığa kozmik destekler ile indirilmiş. Dini kitaplar, öğretiler, enerji çalışmaları, farkındalık seminerleri, usta çırak ilişkili programlar hepsi, insanın kendisini keşfetmesi ve kabullenmesi için yol gösterici olmuş.  Ancak bizler bütünde yatan mesajı anlamak yerine hep tek düze ve tutucu hareketlerle bize verilen bilgileri yorumlayamamış ve yine beklenen titreşime ulaşamamış, sığ kalmışız. Son 30 senedir dünya üzerinde pek çok insan, ruhani gelişimi adına çalışmalar yapmakta ve kendini aramaktadır. Bu arayış sonu olan bir varış noktası olmaktan öte, deneyimlenen yolculuğun tamamı ve ta kendisidir.

T.

- Mutluluk -

Mutluluğu pek çoğumuz bir koşula bağlıyoruz. Bir durumun gerçekleşmesinin ardından mutlu olacağımıza inanıyoruz. Herhangi bir başarıya ulaştığımızda, belirli bir kiloya indiğimizde, bir sınavı geçtiğimizde, bugünü de geçirdiğimizde vb.. Bu durumda aslında rutin duygumuzun mutsuzluk olduğunu ve bunu kim bilir ne zaman kabullendiğimizi hatırlamıyoruz dahi. Bu gizli anlaşmanın ne zaman hangi anıyla çıpalanarak benliğimizde yer ettiğini ve ‘bir daha asla’ dediğimiz onlarca olay yarattığımızı hatırlayamıyoruz. Peki eğer mutluluk gerçekten bir koşulun ardından gerçekleşecek olsaydı, öleceğimizi bile bile mutlu olabilir miydik? O kapıyı araladığımızda mı, sınavı geçtiğimizde mi, ideal kilomuza eriştiğimizde mi yoksa bugün bittiğinde mi gerçek anlamda mutlu olabilirdik? Yaşamımız ve hayatımız boyunca mutluluk hep hayalini kurduğumuz bir kavram mı olacak? Yoksa ona nasıl ulaşabileceğimizi öğrenmemizin yolu veya yolları var mı?

Ben inanıyorum ki, hiç kimse sizin mutluluğunuzu elinizden alamaz, siz dışında. Bu herhangi başka bir duygu için de geçerli elbette. Kızmayı, gülmeyi, ağlamayı, anlamayı hep siz tercih ediyorsunuz. Biz tercih ediyoruz.

Oysa ki zihnimiz bugüne kadar pek çok insan ve olay sebebiyle mutsuz olduğumuzu bize defalarca göstermiştir. İnsanlar genellikle bizi mutsuz edenlerdir ve her şey aslında bizim dışımızda gelişenler yüzündendir, değil mi? Maalesef hayır. Bir insanın sizi mutsuz etme olasılığı siz izin verirseniz vardır, siz izin vermezseniz yoktur. Size sizden başka kimse sizin kadar kötü davranamaz. Bundan dolayıdır ki bir başkasını suçladığımızda aslına kendimizi suçlarız. Birini yargılarken kendimizi yargılar, birine kızarken kendimize kızar, birini severken kendimizi severiz. Bu duyguların hepsi kendimizle ilgilidir. Bir başkasıyla değil. İnsanlar birbirlerine aynalık ederler. Yani biz karşımıza çıkan herkeste kendimizden bir şey bulabiliriz, kendi duygularımızın yansıması bu insanlarda beden bulur ve kendimizi anlamayı reddettiğimizden bu insanları yargılarız. Çevremizdeki insanlara dair geliştirdiğimiz duygular da özünde bizimle doğrudan bağlantılıdır. Biz içimizden geçenlerden sorumluyuzdur. Bir başkasının duygu, düşünce veya davranışının sorumlusu olamayız. Lütfen duygularınızı takip edin ve tepkilerinizi neden verdiğinizi anlamaya çalışın. Mutluluk varoluşsal bir duygudur ve hepimizin içini kaplar bizler sadece bu duyguyu engellemenin yollarını buluruz. Mutluluğu anlamak için çocukları izleyebilirsiniz veya kendi çocukluğunuzu hatırlayabilirsiniz.. Taptaze beyinlerine iyi/kötü, doğru/yanlış henüz yerleştirilmediğinden, çocuklar bizim gibi geçmişten pişman gelecekten kaygılı olmadıklarından bugünde bu anda kalmayı en iyi şekilde beceren varlıklardır. Bu sebeple de anda kalarak mutluluklarını muhafaza edebilirler.

Çocuklarda ima yoktur. Her şey saf ve nettir. Bir sorunları olduğunda onu belli eder ve oyunlarına devam ederler. Gözlerinde sürekli bir parıltı bulabilirsiniz. Zamanla ailelerin, okulların, dinlerin ve toplumların kuralları içerisinde sıkıştığımızda, mutluluğumuz azalmaya, geçmiş pişmanlıklarımız ve gelecek kaygılarımız artmaya başlar. Böylelikle zihin kontrolü ele alır ve ruhsal olarak sağlıksız bireylere dönüşürüz. Öncelikle ailelerimiz bizi ödül ceza sistemleri ile eğitmeye başlamışlardır. Kurallarına karşı geldiğimizde kötü çocuk oluruz ve cezalandırılırız. Kurallara uygun davrandığımızda iyi çocuk oluruz ve mükafatlandırılırız. Zamanla ailelerimizin ilgi gösterme şeklinin bu olduğunu anlar ve onların dikkatini çekmek için iyi ya da kötü çocuk gibi davranmaya başlarız ve bunu hayat boyu devam ettiririz. Okulumuzda, işimizde veya ilişkimizde süreç hep aynıdır. Ancak bir kere bu zehri ruhumuza aldığımız için bir yerden sonra ailemizin bizi cezalandırmasına gerek kalmaz zira biz bu görevi mükemmel bir şekilde uygulayan olmuşuzdur. Artık kendimizi yargılarız. Hayvanlarla aramızdaki en büyük fark buradadır. Hayvanlar bir hata yaptıklarında bundan ders alırlar. Biz ise hata yaptığımızda cezalandırılırız ve o hatayı her hatırladığımızda kendimizi cezalandırmaya devam ederiz.

Mutluluk özgürleşmekle başlayan bir süreçtir ve özgürleşmek için kendinize mesai ayırmanız gerekir. Küçük pürüzlerinizden başlayarak kendinizi arındırdıkça, sizi engelleyen olaylara eskisi kadar takılmadığınızı fark edersiniz. Kendinizi şifalandırdıkça, yargılarınız azalmaya başlar, böylelikle mutlu olmak için bir koşul aramazsınız. Mutluluk bu sebeple varoluşsaldır. Gözünüzü açtığınız andan, gözünüzü kapattığınız ana kadar sizi mutlu veya mutsuz edecek her şeye siz karar verirsiniz.

-Love for Lara-

Bedenlerimiz hiç tanışmadı bu yaşamda. Yaşama gözlerini açışında yanında değildim ama nefes aldığım hayata bir kan, bir can eklenmişti ne mutlu bana, bize, hepimize. Haberlerinizi aldım yıllar yılı, kim kime benzemiş, ne zaman gelip ne zaman gidiyormuşsunuz yazlığa. Topraklar arasında mesafe var elbet ama nefes sonsuz derler ya hep. Senin aldığın nefesi ben burada veriyorum, benim aldığım nefes sana ulaşıyor biliyorum. Pek sevgili minik Lara, seni koklamadı burnum ama ruhum bilir kokunu. Elim eline değmedi, ama kalbim kalbine değiyor nicedir.. Bütün tedavi sürecinde dualarla yatıp sana dualarla kalktım da hiç geri saymadı aklım. Yaşamın sonu vardı, şahit olduk bir çok kere de, ruhun sonsuzluğuna inanmaktan vazgeçmedikçe, sen her zaman minik Lara olarak kalacaksın mecbur. Öğretide derler ki, bizler aslında bedenlerini seçen ruhlarmışız. Bu durumda sen zaten yaşamının bilincinde doğdun ve yaşamının bilincinde yaşadın. İşte en üzücü olan bir şekilde geride kalan olmak sanırım. Artık acı çekmek yok, artık hüzün yok. Sen sonsuz sevginin ve şefkatin parçası oldun ve bizim sonsuzluğumuza dek kalplerimizde yerini aldın. Huzur senin, hepimizin olsun, Laracığım.

T.

http://www.facebook.com/LoveForLara?fref=ts

Çapulcular Elele

Pek sevgili arkadaşlarım,

Son günlerde yaşadığımız toplu aydınlanmanın ardından farkına vardığım bazı şeyler oldu. Hepinizle paylaşmak istiyorum. Bu bir sokak kavgası değildir, bu bir iç savaş değildir. Bu bir direniştir. Her kesimden insanın elele tutuştuğu, beraber yürüdüğü, polise direndiği, sisteme direndiği bir olaydır. Bu bir ‘taksim event night’ değildir. Taksime, Beşiktaşa, Kızılaya, Hataya elinizde içki şişeleri ile çıkıp taşkınlık yapacaksanız lütfen evlerinizde kalmayı tercih ediniz.  Polisin çatışmaya girdiği bir an sizlerden birine zarar gelirse, diğer direnişçilerden daha zor beden kontrolünüz olacağını, acil kan ihtiyacı halinde kanınızın faydasız olacağını, provokatörlerin arzularına boyun eğmiş olacağınızı unutmayınız. Balkonlarınızda tencere tava ile bize katılmanız da bizim için bir mutluluktur. Hepimiz kardeşiz, biz sizleri sevgiyle anlıyoruz, lütfen siz de bu olaylarda zevklerinizden feragat edemeyecekseniz alternatif yollardan bize destek veriniz.

Hepimiz Atatürk’ün askerleri değiliz, Kemalist arkadaşlarım lütfen kızmasınlar alınmasınlar. Bu slogan siyasidir. Alanda, Atatürk ten haz etmeyen, Atatürkçü olmayan, ancak üzerinde yaşadığı topraklara sahip çıkan, barış için direnen kardeşlerim vardı.  Baş örtülü, eşcinsel, Kürt, Ermeni, , İngiliz, Fransız, farklı siyasi partilere inanan, farklı ideolojide olan onlarca insanla omuz omuz yürüdüm. Biber gazlarına maruz kaldım, hepimiz aynı şekilde yaralandık. Eğer amaç birlik ise lütfen bencil davranmayınız. Bir insanın karşısındakini tanımamasına rağmen, elini tutması, yardım etmesi, öpmesi, kucaklamasının herhangi bir siyasetle alakası olamaz. Atatürkçü olmayan arkadaşları da sevgiyle kucaklayınız. Hiç bir ideoloji insanlığın ve varlığın önüne geçemez.

Meydanlarda atılan sloganlardan rahatsızım. Ataerkil yapıya sahip olmamızın yanı sıra annelerimizi de sadece sözlü kavgalarda sahiplenen bir yapımız var. Şimdi soruyorum size, bir insan orospunun çocuğuysa ne olmuş? Ben öğretmen çocuğuyum, sen mimar çocuğusun, öteki işsiz bir annenin çocuğu, beriki temizlikçi çocuğu. Siz hangi akla ve anlayışa hizmet, bir fahişeyi, hayat kadınını, orospuyu, seks işçisi, ayrımcı bir şekilde yerme hakkını , hoşnut olmadığınız insanın annesi olarak atama hakkını kendinizde görmektesiniz?  Kürtün çocuğu, Ermeninin çocuğu, Alevinin çocuğu, kebapçının çocuğu, tezgahtarın çocuğu, çöpçünün çocuğu, CEO nun çocuğu size bir şey ifade ediyor mu?  Seks kölelerinin, direniş esnasında kapılarını açtığını, insanlara varlarıyla yoklarıyla yardım ettiklerini, meydanda bizlerle elele yürüdüğünü biliyor musunuz?

Sonra, 'İbne Tayyip' ne demek? Sevgili arkadaşlarım, size ne insanların cinsel yöneliminden, size ne kimin kiminle, hangi cinsiyetten insanla seviştiğinden. O parkta 7 gündür yatan, her direnişte sesini yükselten, açlara, yaralılara, yardım eden, çevreyi her sabah temizleyenlerin bir kısmının, bahsettiğiniz ‘ibneler’ olduğundan haberdar mısınız?  Sizler ellerinizde bira, hükümete karşı slogan atıp ortalığı kızıştırırken, çevrelerindeki insanları biraz olsun eğlendirmeye çalışan, çıkan yangınlarda el birliği ile su taşıyanların ‘ibne’ olduğunu biliyor musunuz? Bizler hepimiz ailelerimizin bizi yetiştirdiği insanlarız. Cinselliğimiz bunu etkilemez. Başka biri sizin cinselliğiniz ya da cinsel hayatınız hakkında nasıl konuşmuyorsa, sizlerin de bu durumu aşağılamaya hakkı olduğunu zannetmiyorum. Açık seçik yazıyorum şu noktadan sonra utanmaya gerek yok herhalde ülke genelinde atılan sloganların ardıdan. ''Bir yerimi ye' ne demek? Sizin gibi düşünmeyen insanı yerdiğinizde bu sloganı layık gördüğünüz kimseden farkınız var mı biraz düşünün bakalım. Ananı da al git e cevap olarak cinselliğinizi mi sunuyorsunuz? Cevap verme, kendini ifade etme şekliniz bu kadar mı aşağıda? Kendinize bunu nasıl yakıştırabiliyorsunuz ve hep bir ağızdan bunu dile getirebiliyorsunuz?

Bu direnişi haklı kazanmanın tek yolu barış için direnmektir arkadaşlar! Zarar gören her birey, zarar gören her işletme, zarar gören zihinleri temsil eder. Bunca baskısından rahatsız olunan bir hükümete şiddetle cevap vermek sadece bizi haksız çıkarmada ekmeklerine bal sürer. Lütfen direnişi, sevgi adına, bizlere yaraşır şekilde, düşünerek, davranarak yürütelim.

Sevgiyle!

Küfürsüz çapulcu

Son olarak Ahmet Hakan' ın bugünkü yazısını ekliyorum

www.hurriyet.com.tr/yazarlar/23429413.asp

-Veda-

Terketmenin en zor yanı aslında kalan olup gideni ardından seyretmek ve temizleme görevinin sana ait olmasıdır, adımları uzaklaşırken sevdanın. Ayırt edilemeyecek kadar özümsenmiş eşyaların ya yerleri değiştirilir ya da yokedilir rutine bağlı kalmamak adına ancak alışması da hüzün getirir özgürleşirken, eskiden. Ayrılığın en zor yanı temizlemesidir anıları ve çok sevmek bazen azad etmektir egoları. Bir de tabi neden kaynaklı olursa olsun bir suçluluk duygusu yaşanır en nihayetinde bilinmeyen geleceğe yeterince şefkatli bakamadığından, yönünü değiştirmiş olduğunun farkında pişmanlığını yaşarsın. Ancak bugünün üzüntüsü yarının mutluluğundan çalmadıkça yaşanan hayırlı olandır aslında. Sevgide köşe olmaz. Sevgi sadece sevgidir, sonsuz bedensiz ve zamansızdır varoluşundan dolayı...

T.

- 4 Mevsim -

Aşık her mevsimde yaşıyorsa özlemi aşıktır aslında. Çiçek açarken doğaya yeşeriyorsa dallar, gözlerinde elanın, çevreliyorsa tonlar bebeğini, daralıyorsa iris, çiftleşiyorsa canlar türlü türlü ve ağlıyorsa gece özlemle baharındadır sevginin daha. Günbegün kuruyorsa yutağı, büzülüyorsa içi, bir damla umutsa unutmak ya da sürekli başa sarıp yaşamak, yazın kurağıdır direnci feraha bakan merakın. Solarken saçları, ağlıyorsa kubbe loşunda akşamın ve dökülüyorsa yapraklar damlarından göz pınarının 2. baharının ardındadır merak ve umutsuzluğu erken akşamların. Sıcak mevsimlere dayanır ya kimileri ama kışlardır, kuşların aksine, yakınlaştıran insanları. Kimisi ısınmak için sokulurken kimisi ısıtmak için çevreler. Her denge gibi, dişi ve erkek, sıcak ve soğuk, aydınlık ve karanlık, kuru ve ıslak birbirini takip eder kaşıklar, tamamına koşar bütünün. 4 mevsim yokuş aşağı elele koşmanın mutluluğunun ölümsüzlüğüne hasret, saklarsın tozlarında özlemi, yıllanmış şişe kapaklarının. O, hayat bulur anlam bulur kulaklarında, hüznün basıncı konuşur gibi uğuldar, cereyanında kor eser, küllenir de yılmaz doğar, taşınır günlere, mevsimlere, yenilikle eskilik sırt sırta geleceğe itilir, derinliğinde..

T.