Bazen iç çektiriyor hayat, ne derin derin soluyabiliyorsun evreni ne de kusup çıkarabiliyorsun çığlıklarını. Göğüs kafesini kırarcasına duvarlarına çarpıyor duyguların. Her hissiyat denklemine de yakışıyor bu durum hani. Haykırası gelmiyor mu insanın zaman zaman, yağmurlara bağırası? Oysa pek çok kişi sever kovalamaca oynayan aşk damlalarını, haz alır hatta izlemekten, ard arda düşerken birbirlerine yetişme telaşlarını, aynı hayattaki büyük koşuşturmalarındaki kendileri gibi.. Bu aşıklar düştükçe toprağa, sanki dünyadaki tüm diğer sesler susar da gönüllü, kalan tıngırtılar akın ediverir kiminin kafatasına. Tüm sesleri emip, sessizliğin gürültüsünde boğulur gibi olursun..
İçinde bulunduğu durum hakkında nanosaniye kadar düşünebilecek bir konsantrasyona bile sahip değilken ben, nedir bunca damarları tokatlamaya meğilli yuvarların derdi bilemiyorum. Son birkaç zamandır yükselen çıtalarım ile beraber direncim gibi deliliğimin de acılarla paralel gelişebileceğine şahit olmadım değil. Son olarak yağmur altında ağlayarak yürürken, normalde zaten şiddeti normal kavramının üstünde ağrılarımın yaşattığı şuursuzluk sonucunda, yan etkileri prospektüsün büyüklüğü ile doğru, boyu ile ters orantılı olan minnacık bir dil altı ilacının ağrılarımı kesmeyeceğini düşünerek eczanenin önünden geçerken yedeklemek suretiyle çift doz almam o an için sağlıklı düşünemediğimin bir göstergesi değil miydi? Sonrasına yaşadığım ruh hali ilacın düz ve yan etkisi biraz geçtikten sonra içinde bulunduğum acizliği haykırmadı mı şakaklarıma? Her şey bittiğinde başa dönmüştüm bile minik bir aydınlanmayla beraber. Bütün yüzümün uyuşmasının yanı sıra kafatasımın içindeki yangın, konuşma kabiliyetimin yok oluşu ve hatta ellerimin, ayaklarımın, algılarımın, düşüncelerimin kontrolünü dahi kaybetmiş olmamdan mütevellit olsa gerek müthiş bir karar aldım. Önce BEN kuralı sebebiyle kendim için, ardından da hayatımda var olan, sevdiğim insanların daha fazla üzülmesine tahammül edemediğimden, bu gece itibari ile Migren'e savaş açıyorum. Çok çetin bir mücadele olacaksa da artık dudaklarımdan dökülmeyecek olumsuz kelimelerin, motivasyonumun hayat pınarı olmasını umuyor ve başımı sevgiyle kucaklıyorum.
Güneş tepemizden eksilmeye..
T.
T.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder